Disclaimer: Hieronder beschrijf ik MIJN ervaringen met DIT kind en wat WIJ voor hulpmiddelen bedacht hebben. Iedere ouder is anders en ieder kind is anders.
Iedere zondag gaan we, zoveel als mogelijk, met z'n allen naar de kerk. In onze gemeente hebben we kinderoppas voor de kleinsten, zodat er de mogelijkheid is om met het hele gezin naar de kerk te gaan. Wij vinden dat erg fijn en maken hebben onze kinderen allebei vanaf vier weken oud daar gebracht. Dat vond ik in het begin best een beetje spannend, zeker als ze zo klein zijn, maar tot nu toe ging/gaat het altijd goed.
Toen onze oudste een maandje twee jaar was en ik hem aan het aankleden was om naar de kerk te gaan, stond hij voor me en zei: 'Mama, ikke kerk, ikke niet crèche.' Wat moest ik hier mee? Onze oudste was toen een heel verlegen mannetje en kon z'n draai niet altijd vinden tussen de drukkere kinderen. Hij kon al heel goed stilzitten bij mij op schoot. Dus besloot ik hem mee te nemen. Dat vroeg wel een beetje creativiteit, want hij lust bijvoorbeeld geen snoepjes, maar zou ongetwijfeld om iets te eten vragen als de snoeprol door de bank zou gaan. We hadden op dat moment al kruidnoten in huis. (Het was september en ja, dan liggen die dingen al in de winkel...) Die nam ik mee als 'snoepje'.
En wat ging het goed! Hij zat de hele dienst bij mij op schoot met een speen in zijn mond en vol aandacht te kijken naar de dominee en het orgel. Iedereen zei tegen mij: 'Wacht maar, als het nieuwe eraf is, dan gaat het misschien niet zo makkelijk meer...' Dat heeft meer dan een half jaar geduurd. Toen begon hij zich als een aapje te gedragen. Vanaf dat moment kregen we af en toe een andere dominee, omdat onze eigen dominee met emeritaat ging en daarom niet meer aan onze gemeente verbonden kon blijven. En zodra er een andere dominee dan onze 'eigen' dominee de consistorie uit kwam lopen, begon het 'geklier'. Hij riep meteen door de kerk: 'Nee, niet goeie dominee, weg, weg, weg! Allemaal zeer complimenteus voor onze oud-predikant, maar ik kreeg mijn kind met geen mogelijkheid meer rustig in de bank. We hebben het talloze keren geprobeerd, door bijvoorbeeld thuis al te vertellen dat er een andere dominee zou komen, maar het hielp niet. Tot er op een zondag een dominee was, waar hij erg van schrok. Die veel volume in zijn stem legde en bij tijd en wijlen erg donker keek. Daarbij teken in meteen even aan, dat we op een van de voorste banken zitten, dus dat dit heel duidelijk te zien was. Ons kereltje, die al vreselijk schrikt al iemand niest en dan in een onbedaarlijk huilen uitbarst, wilde weg. Ik heb hem naar de oppas gebracht. Dit hebben we de zondagen daarna ook weer gedaan. Tot we weer een maand of twee verder waren en hij weer graag mee wilde.
In de loop der tijd merkt ik dat activiteiten veel soepeler verlopen als hij weet wat er van hem verwacht wordt en wat er in welke volgorde gebeurd. Dat heeft iedere peuter in meer of mindere mate. Vanuit mijn achtergrond ben ik bekend met picto's: zwarte plaatjes met een hele simpele, maar duidelijk witte tekening. Picto's kun je gratis downloaden op internet. Je hebt ook verschillende programma's om zelf een pictoblad te maken of om zelf picto's te ontwerpen. Met die picto's heb ik een soort boekje gemaakt om de volgorde in de kerkdienst aan te geven. Zo weet hij precies wat wanneer komt, wanneer hij kruidnootjes krijgt (ja, hij eet nog steeds geen snoep, dus ook in de zomer eten we kruidnoten...) en wanneer de dienst is afgelopen. Voor de dienst begint doe ik de picto's in de juiste volgorde aan de ring. Ik vind dat het helpt en dat het meer rust geeft. Zo krijg ik zelf ook nog iets van de preek mee. (Hier en hier vind je de picto's die ik gebruik. Verder heb ik een ring gebruikt die je kunt openen (te koop bij een hobbyzaak) om de kaartjes aan te doen en ik heb alle plaatjes gelamineerd. Voor de reserve picto's zit een geel kaartje, zodat duidelijk is dat die niet bij deze dienst horen. Werkt de link niet, maar wil je wel de pictobladen hebben? Stuur dan een mailtje naar mamalienonline@gmail.com dan stuur ik ze naar je op.)
Er zijn ook ouders die hun kind bijvoorbeeld kleurtjes geven. Wij hebben er voor gekozen, zolang hij niet kan schrijven, dit niet te doen. Het doel wat wij voor ogen hebben en waarom wij hem nu mee naar de kerk nemen, is om hem te leren stil te zitten en proberen te luisteren. Dat is de reden, waarom wij ervoor kiezen om hem dat niet te geven, al willen we daarmee de mensen die dit wel doen, niet afkeuren.
Samengevat:
- Bedenk met welk doel je je kind meeneemt naar de kerk. Wat wil je bereiken?
- Zorg ervoor dat je voor alles wat jij in de kerk doet, ook iets hebt voor je kind. (Psalmboekje, snoepjes, centjes, etc.)
- Bedenk van tevoren een paar scenario's die zouden kunnen gebeuren en hoe jij op dat moment wil reageren. (Praten onder het bidden, naar de wc gaan, naar huis/crèche willen, etc.)
- Bereid je kind thuis voor op de dienst. (Welke dominee, dopen, Heilig Avondmaal, belijdenis, etc.)
Ik kom nog een keer op dit onderwerp terug, maar voor nu laat ik het hierbij.
Tot snel!
Eline
Iedere zondag gaan we, zoveel als mogelijk, met z'n allen naar de kerk. In onze gemeente hebben we kinderoppas voor de kleinsten, zodat er de mogelijkheid is om met het hele gezin naar de kerk te gaan. Wij vinden dat erg fijn en maken hebben onze kinderen allebei vanaf vier weken oud daar gebracht. Dat vond ik in het begin best een beetje spannend, zeker als ze zo klein zijn, maar tot nu toe ging/gaat het altijd goed.
 |
| Picto van de kerk |
Toen onze oudste een maandje twee jaar was en ik hem aan het aankleden was om naar de kerk te gaan, stond hij voor me en zei: 'Mama, ikke kerk, ikke niet crèche.' Wat moest ik hier mee? Onze oudste was toen een heel verlegen mannetje en kon z'n draai niet altijd vinden tussen de drukkere kinderen. Hij kon al heel goed stilzitten bij mij op schoot. Dus besloot ik hem mee te nemen. Dat vroeg wel een beetje creativiteit, want hij lust bijvoorbeeld geen snoepjes, maar zou ongetwijfeld om iets te eten vragen als de snoeprol door de bank zou gaan. We hadden op dat moment al kruidnoten in huis. (Het was september en ja, dan liggen die dingen al in de winkel...) Die nam ik mee als 'snoepje'.
En wat ging het goed! Hij zat de hele dienst bij mij op schoot met een speen in zijn mond en vol aandacht te kijken naar de dominee en het orgel. Iedereen zei tegen mij: 'Wacht maar, als het nieuwe eraf is, dan gaat het misschien niet zo makkelijk meer...' Dat heeft meer dan een half jaar geduurd. Toen begon hij zich als een aapje te gedragen. Vanaf dat moment kregen we af en toe een andere dominee, omdat onze eigen dominee met emeritaat ging en daarom niet meer aan onze gemeente verbonden kon blijven. En zodra er een andere dominee dan onze 'eigen' dominee de consistorie uit kwam lopen, begon het 'geklier'. Hij riep meteen door de kerk: 'Nee, niet goeie dominee, weg, weg, weg! Allemaal zeer complimenteus voor onze oud-predikant, maar ik kreeg mijn kind met geen mogelijkheid meer rustig in de bank. We hebben het talloze keren geprobeerd, door bijvoorbeeld thuis al te vertellen dat er een andere dominee zou komen, maar het hielp niet. Tot er op een zondag een dominee was, waar hij erg van schrok. Die veel volume in zijn stem legde en bij tijd en wijlen erg donker keek. Daarbij teken in meteen even aan, dat we op een van de voorste banken zitten, dus dat dit heel duidelijk te zien was. Ons kereltje, die al vreselijk schrikt al iemand niest en dan in een onbedaarlijk huilen uitbarst, wilde weg. Ik heb hem naar de oppas gebracht. Dit hebben we de zondagen daarna ook weer gedaan. Tot we weer een maand of twee verder waren en hij weer graag mee wilde.
In de loop der tijd merkt ik dat activiteiten veel soepeler verlopen als hij weet wat er van hem verwacht wordt en wat er in welke volgorde gebeurd. Dat heeft iedere peuter in meer of mindere mate. Vanuit mijn achtergrond ben ik bekend met picto's: zwarte plaatjes met een hele simpele, maar duidelijk witte tekening. Picto's kun je gratis downloaden op internet. Je hebt ook verschillende programma's om zelf een pictoblad te maken of om zelf picto's te ontwerpen. Met die picto's heb ik een soort boekje gemaakt om de volgorde in de kerkdienst aan te geven. Zo weet hij precies wat wanneer komt, wanneer hij kruidnootjes krijgt (ja, hij eet nog steeds geen snoep, dus ook in de zomer eten we kruidnoten...) en wanneer de dienst is afgelopen. Voor de dienst begint doe ik de picto's in de juiste volgorde aan de ring. Ik vind dat het helpt en dat het meer rust geeft. Zo krijg ik zelf ook nog iets van de preek mee. (Hier en hier vind je de picto's die ik gebruik. Verder heb ik een ring gebruikt die je kunt openen (te koop bij een hobbyzaak) om de kaartjes aan te doen en ik heb alle plaatjes gelamineerd. Voor de reserve picto's zit een geel kaartje, zodat duidelijk is dat die niet bij deze dienst horen. Werkt de link niet, maar wil je wel de pictobladen hebben? Stuur dan een mailtje naar mamalienonline@gmail.com dan stuur ik ze naar je op.)
 |
| Picto drie psalmverzen zingen |
Er zijn ook ouders die hun kind bijvoorbeeld kleurtjes geven. Wij hebben er voor gekozen, zolang hij niet kan schrijven, dit niet te doen. Het doel wat wij voor ogen hebben en waarom wij hem nu mee naar de kerk nemen, is om hem te leren stil te zitten en proberen te luisteren. Dat is de reden, waarom wij ervoor kiezen om hem dat niet te geven, al willen we daarmee de mensen die dit wel doen, niet afkeuren.
 |
| Picto bidden |
Samengevat:
- Bedenk met welk doel je je kind meeneemt naar de kerk. Wat wil je bereiken?
- Zorg ervoor dat je voor alles wat jij in de kerk doet, ook iets hebt voor je kind. (Psalmboekje, snoepjes, centjes, etc.)
- Bedenk van tevoren een paar scenario's die zouden kunnen gebeuren en hoe jij op dat moment wil reageren. (Praten onder het bidden, naar de wc gaan, naar huis/crèche willen, etc.)
- Bereid je kind thuis voor op de dienst. (Welke dominee, dopen, Heilig Avondmaal, belijdenis, etc.)
Ik kom nog een keer op dit onderwerp terug, maar voor nu laat ik het hierbij.
Tot snel!
Eline