.
Onder het avondeten begon de wind in kracht toe te nemen. We wonen in een hoekhuis en we hoorden de wind letterlijk om ons huis gieren. Onze peuter was bang: 'Mama, gaat het huis niet instorten?' Hij refereerde aan de geschiedenis van de wijze en de dwaze bouwer. 'Nee, ons huis gaat niet instorten.' Ik vertelde hem, dat als je heel bang bent, je mag bidden tot de Heere en Hem mag vertellen dat je bang bent en waarvoor. We deden enkele zinnen samen en gingen verder met eten. En steeds als de wind weer aantrok, deed hij zijn handjes samen en zei: 'Heere God, ik ben bang voor de wind. Wilt U voor ons zorgen appeblieft?' En waar de angst eerst in zijn oogjes stond, pakte hij na zijn kinderlijk eenvoudige gebed zijn lepel weer op en at verder.
.
Er wordt vaak in de Bijbel gesproken over kinderen en hun eenvoudigheid. Worden als een kind, daar bad ik om, want ik was jaloers op het rotsvaste vertrouwen van mijn kleine lieveling in de God Die de hemel en aarde gemaakt heeft en ook macht heeft over de wind...
.
Vertrouw ik op Zijn beloften? Vertrouw ik erop dat Hij mijn gebed (ver)hoort? Vertrouw ik op Zijn genade? Of...
Reacties
Een reactie posten