Lieve kleine schat, Vandaag moest ik je weer laten gaan. Je gaat nu anderhalve week naar school. Iedere morgen zeg je stoer dat je niet zal huilen, maar als mama dan je hand los moet laten, komen de tranen. Ik geef je nog een kus, een knuffel, maar dan moet je echt met de juf mee. Mijn hart huilt. Ik snap het. Je hoort bij mij. We zijn een goed team! Je helpt mama met alles in het huishouden. Je denkt mee met wat we moeten doen. Je bent gevoelig en we kunnen samen huilen en lachen. Ik weet precies wat je voelt en denkt, zonder dat je maar een woord hoeft te zeggen. En hoe klein je ook bent, jij hebt dat ook bij mij. Natuurlijk heb je ook je moeilijke kanten: je kan zo driftig worden als je hoofd sneller gaat dan je mond kan praten of als je iets niet begrijpt. Rust en geduld zijn de remedie. Ik weet waar het vandaan komt en ik zal je leren hoe je hier zo goed mogelijk mee om kunt gaan. Vanmiddag mag je weer mee. Mee naar huis. En dan vertel je wat je allemaal hebt gedaa