Mamalien

Zal ik dat jurkje aantrekken of die lekker zittende rok, die al bijna versleten is... Keuzes maken doen we de hele dag. Als je ze allemaal op zou tellen, dan zou je er misschien wel van schrikken! Vandaag koos ik ervoor om ergens een bakkie te gaan doen, gezellig met m'n kleine meid! Even er tussenuit. De afgelopen dagen waren best intensief met een aantal lange en waardevolle gesprekken. Maar dat betekent voor mij slecht slapen en veel nadenken. De keuze om vandaag er even tussenuit te gaan, was een hele makkelijke keuze, omdat ik het echt geen straf vind om even te ontspannen 😉. Een andere keuze, of ik wel of niet naar het vrijgezellenfeest van mijn schoonzusje zal gaan, is er een waar ik veel meer moeite mee heb. Zelf vind ik het idee van een vrijgezellenfeest niet stroken met m'n principes en m'n geweten heeft er ook moeite mee... Dat wil niet zeggen dat ik het niet begrijp als anderen er wel naartoe gaan. Zeker als je gewoon iets gezelligs met elkaar g

Eerlijk, ik had er tot vorige week nog nooit van gehoord: de stop-doing-list. Ja, de to-do-list ken ik wel. Sterker nog ik gebruik ze bijna dagelijks en ze liggen echt door het hele huis... Maar een stop-doing-list had ik nog niet. Misschien hoef ik er ook geen een, maar is het wel goed om eens na te denken waar ik mee moet stoppen. Dan loopt uiteen van 'Niets kopen dat ik niet echt nodig heb' tot 'Tevreden zijn met wat ik heb.' Opschrijven is in dit geval een stuk makkelijker dan in praktijk brengen, dat realiseer ik me wel. Wat zijn er eigenlijk veel slechte gewoontes in mijn leven geslopen. Voor sommige dingen heb ik de deur van mijn hart wijd open gezet. Tijd om te bezinnen en op te ruimen. Waar wil ik deze week mee stoppen? Alles tegelijk gaat niet lukken, ik moet wel realistisch blijven. En zal het me alleen lukken of heb ik een beetje hulp van buitenaf nodig? Een positieve prikkel om vol te houden? Eén ding weet ik zeker: in het stop-doing-rijtje

'Kan ze nog niet lopen? Hoe oud is ze eigenlijk al? Kan ze al wel staan dan? Oefen je wel met haar?' Vragen die ik iedere week wel een keer hoor. Mijn lieve kleine meisje van inmiddels meer dan anderhalf jaar oud kan nog niet lopen. Sterker nog, ze kan nog niet eens staan! Ze verplaatst zich al schuivend op haar billen en maakt nog geen aanstalte om zich eens op een andere manier voort te gaan bewegen. Jongere kinderen rennen haar gewoon voorbij, zowel letterlijk als figuurlijk. Ze voldoet niet aan de norm. Niet aan die van het consultatiebureau en niet aan die van de doorsnee persoon die ik tegenkom. Er zijn al zoveel mogelijke scenario's geopperd waar ze niet aan zou kunnen leiden etc. Niet echt bevorderlijk voor een moederhart. Gelukkig voor mij, zette oudere broer zijn eerste stappen ook pas net voor zijn tweede verjaardag... Maar hij kon al wel een behoorlijke poos staan... In de Bijbel staan ook genoeg voorbeelden van mensen die niet aan de norm voldoen

Het stormt, alweer! En dit keer is ons tuintje niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Gisteren kwamen we uit de kerk en zagen we dat een van de schuttingpalen was afgebroken en dat een schuttingdeel stond te klapperen. Die moest eruit. En de rest staat, gestut met stenen en palen nog of nog wel, we wachten af wat de opgegeven wind vanmiddag doet... In mijn leventje stormt het ook. Dat doet het wel vaker, zoals je eerder al kon lezen. Er staan veel afspraken, er zijn veel veranderingen, er is een lange takenlijst (waar nu een nieuwe schutting en een voor de derde keer verstopte wc vandaag zijn bijgeschreven) en er is veel om over na te denken... Beetje vaag allemaal, maar het is te veel en te persoonlijk om allemaal op te schrijven. Vorige keer kreeg ik de 'tip' om de Bijbel op schoot te nemen en te lezen. Praktisch best lastig midden op de dag met twee kleintjes, maar ik deed en doe het. Soms zijn het maar enkele regels per keer. Vooral in de geliefde Psalmen

Goede Vrijdag en Pasen zijn hele belangrijke gedenkdagen van de kerk. Om hier met de kleintjes bij stil te staan, hebben wij rond dit thema geknutseld. Zo zijn ze een poosje bezig en beklijft het beter merken wij. De Bijbelteksten die we leren, hebben we vorig jaar ook geleerd met onze oudste, toen 2,5 jaar. En hij kon ze nu nog opzeggen! Dat geeft mij veel positieve moed om verder te gaan! Misschien lukt dat bij jouw kind niet, maar dat is niet erg! Misschien kan jouw kind over een jaar wel reproduceren wat je samen gemaakt hebt of wat je besproken hebt. Ieder kind is anders! Je kunt het Bijbelthema hier downloaden.

De poster kun je hier downloaden.

Het is inmiddels meer dan een week geleden dat ik voor het laatst iets online zette. Ik had heel veel plannen, maar daar ging een streep door, want ik werd ziek. De angst voor het Coronavirus is overal merkbaar. Ook hier zijn er zorgen om familieleden die vallen in de risicogroepen. We namen in ons gezin en in onze familie al eerder maatregelen. Zo bezig met de ander en toen werd ik zelf ziek... Geen Corona, geen gewone griep, geen blinde darm ontsteking, geen ongewone waardes in mijn bloed. En toch heb ik nog steeds veel pijn. De medische zorg in Nederland is bovengemiddeld goed en toch kunnen ze niet alles, kunnen ze tot op heden niet vertellen waar de pijn vandaan komt... Misschien ben je ook bang voor het Coronavirus. Ik ga niet zeggen dat je dat niet moet zijn. Je mag bang zijn en je mag je maatregelen treffen, maar vergeet nooit dat het God niet uit de hand loopt! Met dit virus niet, maar in andere situaties ook niet. Hoe en wat er de komende tijd van mijn hand on

In ons huis wordt veel gezongen. Niet in de laatste plaats omdat manlief graag achter het orgel kruipt. En hij kan spelen hoor, neem dat maar van mij aan! Vroeger als kind zong ik al bijna de hele dag. M'n ouders, broer en zus werden er gek van! Ik kreeg regelmatig te horen dat ik nu maar eens moest stoppen. Dat zingen had ik niet van een vreemde: bij opa en oma stond vaak een plaat op met psalmen of liederen gezongen door de Urkers. Ik vond dat zo mooi! Het krakende geluid uit de platenspeler en de eenvoudigheid van de gezongen liederen... Voor mij een van de dierbare herinneringen aan mijn Godvrezende grootouders. Nu ik zelf een gezin heb en er niemand is die zich aan mijn gezang stoort (hoewel m'n peuter weleens roept: 'Stop, hou op!' en z'n handen voor z'n oren houdt), zing ik graag en veel. Zingen is een vorm van bidden, Augustinus noemde het zelfs twee keer bidden. In de Psalmen vinden we zowel ellende, verlossing als dankbaarheid verwoord.