.
Vandaag is het tien jaar geleden dat ik een relatie kreeg met mijn eerste vriendje, die nu al meer dan vier jaar mijn man is. Een feit om heel dankbaar voor te zijn! Soli Deo gloria, want als Hij ons niet bewaard had voor allerlei uitspattingen, dan had het ons net zo vergaan als zovelen en waren we niet meer samen.
.
Soms voelen wij ons samen net als de Helleborus: wij proberen als echtgenoten en als gezin een andere koers te varen dan de massa. Wij proberen om ons leven in te richten naar Gods geboden. En met nadruk: 'wij proberen,' want we bezwijken zo vaak voor de dingen die ons meer bij Hem vandaan trekken dan ons tot Hem leiden.
.
Dat zwemmen tegen de stroom in is zwaar, nee, onmogelijk als we alleen kijken naar onszelf. We hebben er Gods Hulp bij nodig. Die is onmisbaar! Onze relatie, ons huwelijk is een tere bloem, een paradijsbloem! Voor die bloem moet met liefde en aandacht gezorgd worden. Die bloem heeft water en mest nodig. Je hoort mensen niet voor niets zeggen dat een huwelijk hard werken is!
.
Hoe wij dat praktisch doen, daar wil ik een andere keer op terugkomen. Voor nu nog de belofte uit het huwelijksformulier, die ons keer op keer kracht geeft en verzekerd van Zijn hulp: 'Overmits den gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt; opdat gij (...) in uw harten ook verzekerd zijn moogt van de gewisse hulpe Gods in uw kruis; (...) waarom Hij ook de getrouwden wil zegenen, en hen bijstaan, gelijk Hij beloofd heeft;'
.
Ok, toch nog een eerste praktische tip voor het verdiepen van je relatie: lees samen het huwelijksformulier (nog) eens door en spreek naar elkaar uit wat je beloofd hebt, wat je ervan terecht gebracht hebt en hoe je in de toekomst dichter bij die belofte kunt leven...