Het ene kind pikt meer op dan het andere
kind. Ik heb er twee met hele lange voelsprieten. Daar maak ik me
weleens zorgen over, want ik zie viel van mijzelf in hen terug en ik had
het als kind daar niet makkelijk mee. Vandaag is zo'n dag dat die
zorgen weer opspelen...
.
Vanmorgen begon ik, na de ochtendroutine, aan de afwas. Geen overbodige luxe aangezien we geen schoon bord meer hadden... Op een gegeven moment voelde ik me niet lekker worden. Afwisselend warm en koud. Ik zal toch niet ziek worden? Even gaan zitten. Maar toen gingen mijn handen en voeten tintelen. Hier gaat iets mis, schoot het door m'n hoofd. Met de telefoon in mijn hand ben ik op de grond gaan zitten en heb ik mijn man gebeld. Ik voelde dat ik ging flauwvallen. Manlief praatte door de telefoon tegen de kinderen en probeerde mij rustig te houden. Op de grond liggend ben ik weggezakt en werd ik een paar tellen later 'wakker' door een dreumes die met twee handen op mijn gezicht sloeg en paniekerig 'mama' brabbelde. Peuter had op aanwijzingen van papa een beker drinken voor mama gepakt. Liefies!
.
En nu lig ik op bed. Na een poos slapen, gaat het wel weer redelijk. Ik ben alleen bang dat mijn twee gevoelige kinderen hier niet één, twee, drie overheen zijn. M'n peuter gedraagt zich afwisselend op een hele volwassen manier bezorgd en dwars. En m'n dreumes wil alleen maar op bed met mama kroelen. Vannacht zullen ze allebei slecht slapen en veel huilen/dromen, dat weet ik uit ervaring...
.
Ik kan ze niet beschermen tegen de harde kanten van het leven, hoe graag ik het ook zou willen... Heb jij ook zo'n gevoelig kind? Hoe help je ze door moeilijke momenten heen?
.
Vanmorgen begon ik, na de ochtendroutine, aan de afwas. Geen overbodige luxe aangezien we geen schoon bord meer hadden... Op een gegeven moment voelde ik me niet lekker worden. Afwisselend warm en koud. Ik zal toch niet ziek worden? Even gaan zitten. Maar toen gingen mijn handen en voeten tintelen. Hier gaat iets mis, schoot het door m'n hoofd. Met de telefoon in mijn hand ben ik op de grond gaan zitten en heb ik mijn man gebeld. Ik voelde dat ik ging flauwvallen. Manlief praatte door de telefoon tegen de kinderen en probeerde mij rustig te houden. Op de grond liggend ben ik weggezakt en werd ik een paar tellen later 'wakker' door een dreumes die met twee handen op mijn gezicht sloeg en paniekerig 'mama' brabbelde. Peuter had op aanwijzingen van papa een beker drinken voor mama gepakt. Liefies!
.
En nu lig ik op bed. Na een poos slapen, gaat het wel weer redelijk. Ik ben alleen bang dat mijn twee gevoelige kinderen hier niet één, twee, drie overheen zijn. M'n peuter gedraagt zich afwisselend op een hele volwassen manier bezorgd en dwars. En m'n dreumes wil alleen maar op bed met mama kroelen. Vannacht zullen ze allebei slecht slapen en veel huilen/dromen, dat weet ik uit ervaring...
.
Ik kan ze niet beschermen tegen de harde kanten van het leven, hoe graag ik het ook zou willen... Heb jij ook zo'n gevoelig kind? Hoe help je ze door moeilijke momenten heen?
Reacties
Een reactie posten