De mist buiten trekt langzaam weg. Dat kan ik helaas niet zeggen van de mist in mijn hoofd, die letterlijk tot hoofdpijn leidt. Ik zie door de bomen het bos even niet meer. Er moet nog zoveel gebeuren en ik weet even niet waar ik moet beginnen. En o ja, dan ben ik ook nog zo iemand wiens hoofd overuren maakt van het nadenken over alles wat ik tegen anderen gezegd heb, over de keuzes die ik gemaakt heb en over alles wat ik juist niet gedaan heb...
.
Misschien herken je het wel, misschien ook niet. Voor die laatste mensen een voorbeeldje: Heb ik mijn man vanmorgen nu wel met aandacht gedag gezegd? Heb ik wel gezegd dat hij uit moet kijken onderweg? Had hij vandaag nog een belangrijk gesprek? Heb ik hem wel genoeg daarin gesteund? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Op dagen dat ik erg moe ben en er veel moet gebeuren, kan ik dit soort dingen niet van me afzetten. In het geval van mijn echtgenoot bel ik hem een paar keer om dit allemaal uit te leggen. En hij snapt meestal niet waar ik me druk over maak en daar kan ik me dan weer druk over maken... 🙈 Zucht...
.
Als ik zo'n gedachtestroom heb over een ontmoeting met iemand anders, dan blijf ik in mijn hoofd rondjes maken in mijn gedachten. Vaak is het een negatieve spiraal naar beneden. Als ik het gevoel heb iets verkeerds te hebben gezegd of ik denk dat een ander mij verkeerd heeft geïnterpreteerd, dan kan ik daar echt wakker van liggen. Ik kan dan aan niets anders meer denken en het verlamd mijn activiteiten. En wat vind ik het dan ontzettend moeilijk om mama te zijn. Ik kan dan niet eens met mezelf uit de voeten en dan heb je ook nog twee kindjes die hun mama nodig hebben. En dan heb ik gelijk weer een punt te pakken om me druk over te maken en me schuldig over te voelen...
.
Waarom ik dit deel? Misschien krijg je soms de indruk uit de stukjes die ik schrijf dat het hier haast perfect gaat of dat ik overal een antwoord op heb. Nee! Zeker niet! Die stukjes schrijf ik juist aan mezelf om mezelf aan te pakken, om te kijken naar wat wel goed gaat en/of te zoeken naar een les uit de Bijbel, het liefst gericht op het eeuwige leven, want daarbij valt het poosje in dit aardse tranendal in het niet.