Als mama heb je soms een leuk idee om met je kinderen te gaan doen. Even er tussenuit en jij weet wel wat ze leuk vinden. Tenminste, dat dacht je... Dat gevoel had ik afgelopen vrijdag. Heerlijk met m'n zus en twee kleine kinderen naar het bos. Maar zoonlief (3) had er, aangekomen bij het bos, echt geen zin in. De wandeling van een klein uurtje werd een strijd. Helemaal omdat ik echt niet begreep waarom hij het niet leuk vond! Als ik begrijp waar zijn boosheid of huilbui vandaan komt, dan kan ik vaak eindeloos geduld opbrengen en een 'oplossing' bedenken... Maar nu kwam de stoom bijna uit m'n oren! Welke driejarige vindt het bos nu niet een grote speeltuin? Het zit dan ook zo vast in mijn hoofd: dit MOET leuk zijn. Ik MOET van dit moment genieten. Maar dat gaat niet op commando... Ik kan er m'n vinger nog steeds niet achter krijgen wat er aan de hand was. Misschien had hij een heel ander idee van het bos of wat je daar kon doen. Misschien was hij wel net zo teleurgesteld over de bos-ervaring als ik...
Afgelopen twee weken hebben we hier thuis nagedacht en gewerkt over de tien plagen. Bijzonder om te zien dat de Farao steeds midden in een plaag de Israëlieten zo zou willen laten gaan, maar als de plaag weer weg was, kwam hij op zijn besluit terug. Dat hij dat nu een of twee keer deed, dat kun je misschien nog wel begrijpen, maar dat er tien plagen voor nodig waren om het volk te laten gaan! Ik snap dat niet. Hij begreep toch wel dat het de God van Israël menens was? Zelf zijn oudste zoon moest sterven! Laat ik maar niet te hard oordelen. Hoeveel preken heb ik al gehoord? Hoeveel werk heeft de Heere, met eerbied gesproken, al niet aan mij gehad? We hebben deze week de plagen allemaal uitgebeeld, visueel gemaakt. Door iedere plaag op een vlaggetje uit te werken, konden we er een vlaggenlijn van maken.Verder is er deze week een nieuwe Bijbeltekst om te leren en een nieuw Bijbellied. Hier kun je het hele bestand downloaden en gratis printen. Stuur je me een foto van wat jullie h