Vandaag gingen we even uitwaaien op de Maasvlakte. Dik ingepakt stonden we met z'n vieren bij het water. Met groot geweld rolden de golven op de kant. Een prachtig gezicht en rustgevend geluid. Tenminste... voor papa en mama, maar onze peuter was bang! 'Nee mama, niet verder! Ik ben bang van het water!' Vanuit de ogen van een driejarige is het water angstaanjagend als het met zoveel kracht op de stenen slaat. Papa en mama weten hoe ver je kunt gaan zonder dat het water je kan raken.
Toch mogen we wel ontzag hebben voor het water. Het laat maar een fractie van Gods kracht zien. Hij maakte een pad door de zee en stilde de storm! Bij Hem kun je terecht met je angst. Of dat nu de angst voor het water is of een grote-mensen-angst...
'Zij, die de zee bevaren
Met schepen, rijk bevracht,
Zien op de grote baren
Gods wijsheid, gunst en macht;
Daar leren zij de daân,
Des HEEREN klaar bemerken,
En in de diepe paân
Zijn grote wonderwerken.'
Psalm 107:12 berijmd
Toch mogen we wel ontzag hebben voor het water. Het laat maar een fractie van Gods kracht zien. Hij maakte een pad door de zee en stilde de storm! Bij Hem kun je terecht met je angst. Of dat nu de angst voor het water is of een grote-mensen-angst...
'Zij, die de zee bevaren
Met schepen, rijk bevracht,
Zien op de grote baren
Gods wijsheid, gunst en macht;
Daar leren zij de daân,
Des HEEREN klaar bemerken,
En in de diepe paân
Zijn grote wonderwerken.'
Psalm 107:12 berijmd