Kwaliteiten: ieder mens heeft ze gekregen. En die kwaliteiten mag je gebruiken. We worden er in de Bijbel zelfs toe opgeroepen! Denk maar aan de gelijkenis van de talenten in Mattheüs 25.
Maar wat als jouw kwaliteit, jouw talent, een valkuil wordt? Kunnen we ook doorslaan in het gebruiken van onze talenten? Ja, ik denk het wel. Zal ik je eens een voorbeeld geven uit mijn eigen leven?
Ik vind het fijn, goed en heel belangrijk om andere mensen te helpen, om klaar te staan voor mijn naaste. Mijn vader kampt met verschillende gezondheidsproblemen en ik rijd hem geregeld naar het ziekenhuis. Dat voel ik als mijn plicht. Ik heb twee kleine kinderen die dan mee moeten, want oppas is er meestal niet voor handen. Een andere chauffeur voor mijn vader trouwens ook niet. Tot zover nauwelijks problemen. Tot mijn jongste behoorlijk hoge koorts heeft en pa over een uur in het ziekenhuis moet zijn... Die momenten verafschuw ik! Ik zit dan in de spreekwoordelijke spagaat (de echte zal me nooit lukken, maar dat ter zijde...). Wat moet ik doen? Thuisblijven bij mijn dochter of haar toch in de auto hijsen, goed aangekleed en met een zetpil, want m'n vader zit al zolang op dit belangrijke onderzoek te wachten en ik weet dat verplaatsen ervoor zorgt dat hij weer onderaan op de wachtlijst komt... Uiteindelijk heb ik dochterlief inderdaad met een zetpil in de auto gezet. Gelukkig daalde de koorts binnen een kwartier een stuk en heeft ze lekker geslapen, maar ik voelde me er niet goed bij... Maar wat ik ook gekozen zou hebben, het zou allemaal waardeloos voelen. Toch denk ik achteraf dat ik thuis had moeten blijven en dat ik had moeten proberen om een andere chauffeur te regelen. Mijn eerste taak is in mijn gezin.
Zo zie je dat een kwaliteit, de ander helpen, ook je valkuil kan worden.
Maar wat als jouw kwaliteit, jouw talent, een valkuil wordt? Kunnen we ook doorslaan in het gebruiken van onze talenten? Ja, ik denk het wel. Zal ik je eens een voorbeeld geven uit mijn eigen leven?
Ik vind het fijn, goed en heel belangrijk om andere mensen te helpen, om klaar te staan voor mijn naaste. Mijn vader kampt met verschillende gezondheidsproblemen en ik rijd hem geregeld naar het ziekenhuis. Dat voel ik als mijn plicht. Ik heb twee kleine kinderen die dan mee moeten, want oppas is er meestal niet voor handen. Een andere chauffeur voor mijn vader trouwens ook niet. Tot zover nauwelijks problemen. Tot mijn jongste behoorlijk hoge koorts heeft en pa over een uur in het ziekenhuis moet zijn... Die momenten verafschuw ik! Ik zit dan in de spreekwoordelijke spagaat (de echte zal me nooit lukken, maar dat ter zijde...). Wat moet ik doen? Thuisblijven bij mijn dochter of haar toch in de auto hijsen, goed aangekleed en met een zetpil, want m'n vader zit al zolang op dit belangrijke onderzoek te wachten en ik weet dat verplaatsen ervoor zorgt dat hij weer onderaan op de wachtlijst komt... Uiteindelijk heb ik dochterlief inderdaad met een zetpil in de auto gezet. Gelukkig daalde de koorts binnen een kwartier een stuk en heeft ze lekker geslapen, maar ik voelde me er niet goed bij... Maar wat ik ook gekozen zou hebben, het zou allemaal waardeloos voelen. Toch denk ik achteraf dat ik thuis had moeten blijven en dat ik had moeten proberen om een andere chauffeur te regelen. Mijn eerste taak is in mijn gezin.
Zo zie je dat een kwaliteit, de ander helpen, ook je valkuil kan worden.